Bij de schapen

Eindelijk heb ik in de buurt een hondenschool gevonden en het prettige is ook nog dat ze er schapen hebben. Dus wij met Pr1mo op pad. Op zaterdag hebben we eerst met de instructrice, Susan, gekeken of het wat voor Pr1mo zou zijn, behendigheid. Nou, dat vond hij wel wat, alleen echt gehoorzaam is hij niet, dus daar moeten we ook nog flink op trainen.

Op zondag zijn we teruggegaan voor een kennismaking met de schapen. Er was eerst iemand voor ons, die had er een rit van 2 uur voor over om te komen trainen met de schapen.Het schijnt dat er in Italië niet veel sheepdogcentres zijn, vertelde Susan ons en wij hebben geluk dat het zo dicht in de buurt is.

Na een mooi rondje van z'n voorganger mocht Pr1mo. Willem liep met hem de wei in, eerst langs de rand, aangelijnd terwijl Claudio de schapen netjes in het midden hield. Ben je er klaar voor jongen? Nou, dat was hij.

Hij ging echt los, wat een enthousiasme zeg! Wild blaffen en er maar omheen rennen. Bijten naar de schapen en ineens had hij een stuk staart in z'n bek. Wat is dit?????? Ik schaamde me kapot, dat is toch niet de bedoeling. Claudio stelde ons een beetje gerust, het is normaal dat honden de eerste paar keer de schapen bijten en waarschijnlijk was dat schaap al zo vaak in z'n staart gebeten, dat Pr1mo het karwei afgemaakt had. Dat zou best kunnen, maar leuk vonden we het niet.

Het viel niet mee om hem weer aangelijnd te krijgen, hij keek echt alleen maar naar de schapen maar na verscheidene pogingen lukte het toch.

De 2e ronde, na een uur en nog een paar andere honden ging het iets beter. Blaffen deed hij nog steeds en hij probeerde ook nog te happen naar ze, maar Claudio had een fles in z'n handen en wist hem aardig op afstand te houden.

Er werd geconcludeerd dat hij een Good Boy was, afgezien van het staartincident, en dat hij het wel in zich heeft om schapen te drijven. Helaas is Claudio hier maar 1 keer per maand, maar goed beter 1 keer dan helemaal niet, dus we gaan dat zeker doen.

Het was erg vermoeiend voor Pr1mo, want toen we thuiskwamen heeft hij even snel aan Rocco verteld wat hij gedaan had en viel toen prompt in slaap.

Rocco vertelt:

Zo, ik ben hier nu bijna 5 maanden, tijd voor een update.

Ik moet zeggen, ik heb het hier hartstikke goed. Alle ruimte om te spelen, lekker rond te struinen, een mooi hok, hoewel ik liever die van Pr1mo inpik en altijd wel een plekje om lekker te kunnen slapen.

Als er een trekker langskomt ren ik graag blaffend langs het hek, maar dat vinden de baasjes niet goed. Gaan ze heel hard fluiten, dus dan kom ik maar terug. Blijf ik braaf zitten, dan krijg ik een koekje, dus ik doe m'n best want daar ben ik dol op. De buurman Luigi, daar ben ik niet zo dol op. Wanneer hij de ketting van z'n hek losmaakt, ga ik al grommen en ren naar het hek. Potverdorie zeg, dat mag ook al niet, wordt er weer gefloten. En dan moet ik al die tijd wachten tot die man is wegreden, die is 87 jaar dus dat duurt wel even.

En mooi dat ik geworden ben, al zeg ik het zelf. M'n vacht glanst, alle klitten zijn eruit en m'n conditie is ook al een heel stuk beter. Met Pr1mo doe ik geregeld aan freefighten dus mijn achterpoten zijn inmiddels goed gespierd. Ik ruik niet meer zo ranzig, hoewel ik toch behoorlijk kan stinken als ik door de natte modder heb gelopen. Mager ben ik ook niet meer, maar m'n baasjes moeten wel oppassen dat ik niet te dik word, dat is natuurlijk niet goed.

Alleen, in m'n koppie gaat het soms toch nog wel een beetje fout. Ze bedoelen het goed, maar mensen vertrouwen is voor mij toch soms wel moeilijk. Ik ben wel blij dat ze veel geduld met me hebben en er vertrouwen in hebben dat het goed gaat komen met mij. Ik zal wel blij zijn als het gastenseizoen voorbij, dan hebben ze weer meer tijd voor me en gaan we hard werken.

Hier een foto van mij om te laten zien hoe mooi ik ben geworden.

Pleazzzze!!!!

Ik wil zo graag met je spelen, jij bent de beste vriend van de hele wereld. Toe nou, kom nou met me spelen!!!!

Nou vooruit, maar eerst wil ik even een grondig tandonderzoek doen.