Pr1mo gaat elke week met ons mee naar de markt, wat hij graag doet. Er is geen plaats waar hij zo enthousiast begroet wordt, geknuffeld en bekeken. Oh, wat is dat voor hond, hoe oud is -ie, mannetje of vrouwtje, is het een truffelhond? Het is een kruising, het is een mannetje en misschien, heel misschien gaan we volgend jaar hem leren truffels jagen. Hij speurt nu al naar van alles en is o.a. gek op paddestoelen, noten en papieren zakdoekjes. Onze buurman, Giuseppe, heeft hem al eens truffels onder z'n neus gehouden. Gelukkig trok hij ze snel weer weg, want Pr1mo zegt op alles: hap.
We doen dus twee keer zo lang over ons bezoek aan de markt, maar het opent wel deuren. Figuurlijk dan, want hij mag nergens naar binnen. Alleen bij de boerenbond en Sandro, onze tussenpersoon van Gancia. Mensen willen hem aaien en maken ondertussen met ons een praatje. Nou ja, maken, proberen. Het Italiaans gaat steeds beter, maar om nou te zeggen dat we hele gesprekken kunnen voeren, nog niet.
Hij heeft 3 grote vrienden op het dorp, één daarvan is een Schotse Collie, een prachtige hond, die daar de hele dag een beetje rondloopt. Als Pr1mo hem ziet, is hij helemaal blij. Hij springt om Rocky heen, legt z'n voorpoten op z'n kop en Rocky laat het allemaal gelaten over zich heenkomen.
Z'n andere 2 vrienden zijn marktlui, 1 hele dikke man die huishoudelijke spullen verkoopt en 1 man die kleding (hele oubollige) verkoopt. De dikkerd gaat altijd helemaal uit z'n dak, Pr1mo wordt in de houdgreep genomen en flink geknuffeld. De man bedankt ons ook altijd dat we weer even langs zijn gekomen om zijn schat te zien.
De andere man knuffelt hem natuurlijk ook en maakt vreemde geluiden, die Pr1mo helemaal geweldig vindt. Kijk, mamma, zei hij laatst, dit is de hond waar ik het over had. Oh ja, wat een mooie, zei mamma.
Het is dus voor Pr1mo altijd feest om naar de markt te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten