Chippen

Vanochtend zijn we naar de dierenarts geweest om Pr1mo te laten chippen. Dat had natuurlijk al eerder moeten gebeuren, maar goed this is Italy, remember. Je wordt hier op een lijst gezet, bij de gemeente, daar betaal je dan € 3,50 administratiekosten voor. Als er genoeg honden op de lijst staan, krijg je een oproep om je hond gratis te laten chippen.

Zo gezegd, zo gedaan. Wij hebben Pr1mo aangemeld de dag nadat we hem hadden opgehaald. Betaald en afwachten maar.Maar na een aantal weken nog steeds niets gehoord. Ik heb het nog aan Marco gevraagd, de man van de geitenboerderij waar Pr1mo vandaan komt en die zei, dat Luna al 5 jaar op de wachtlijst staat. Nou ja, zeg.

Na nog langer wachten ben ik het wel een beetje zat en we gaan naar het gemeentehuis. Zeg Piero, hoe zit dat? Ja, er staan nog maar 2 honden op de lijst, dat gaat hier niet zo hard. Er zijn wel aardig wat honden, maar volgens mij laten niet zo veel mensen hun hond chippen. Piero gaat bellen voor ons en we kunnen naar Canelli, op een bepaalde dag worden daar dan honden gechipt.

Wij dus op een maandagmiddag naar Canelli, 15 km rijden, voor niets. Bij het gemeentehuis daar is niets te vinden van een plek waar je je hond kunt laten chippen. Zucht, hebben wij weer. Maar ik meende me te herinneren dat Piero gezegd had, dat we het in Bubbio ook kunnen laten doen. Laat je briefje van betaling maar zien, dan komt het goed.

Dus vanochtend ging de wekker om 7 uur, voor ons is dat op dit moment vroeg opstaan, want de dierenarts zit alleen maar van 7.30 tot 8.30 in Bubbio. En het was zo gepiept. Pr1mo geeft geen krimp, heeft volgens mij niet eens in de gaten dat er geprikt is. Papieren ingevuld en we kunnen weer gaan. Nu hebben we dus een gechipte hond en omdat hij zo braaf is geweest, krijgt hij als we weer thuis zijn lekker een Kong gevuld met vlees en pasta.

Nog meer eten

Oudbakken brood, wat moet je ermee?

Je kunt 3 dingen doen, je gooit het weg (zonde), je geeft het aan de kippen (die zijn er gek op) of je geef het aan je hond (die er zo mogelijk nog gekker op is).

Tegenwoordig kopen we zelfs een grote zak van 4 kilo met oud brood, er is altijd wel een liefhebber voor.

Als je buitenkomt met het broodje, komt Pr1mo er meteen aan rennen, likt z'n lippen af en gaat dan braaf zitten. Hij moet dan nog even wachten, totdat wij zeggen dat het mag en dan valt hij aan.

Maar de laatste paar keer gaat het toch anders. Hij kijkt naar het broodje, wij zeggen: pak maar en hij kijkt ons nog een keer aan. Ja, het mag, je mag het pakken, maar hij laat het liggen.

Willem neemt voor de gein het broodje in z'n mond en wat gebeurt er? Pr1mo komt naast hem zitten en begint er, terwijl Willem het broodje nog in z'n mond heeft, van te eten. Wanneer hij dan het broodje op de grond legt, gaat Pr1mo verder met eten.

Vandaag heb ik ook maar zo hem z'n broodje gegeven, anders had er nu misschien nog gelegen.

Rare jongens, die Italiaanse honden.

Mangiare!

Honden eten alles, zeggen ze. Nou voor Pr1mo gaat dat zeker op.

Als we gaan wandelen moeten we er echt alert zijn op waar zijn neus naar toe gaat. Het liefst eet hij poep, van wat voor beest, het maakt niet uit. Op de 2e plaats staan papieren zakdoekjes. Wat daar nou aan is, ontgaat mij volkomen, maar hij vindt het heerlijk. Voor je het in de gaten hebt, is het zakdoekje verdwenen. Die dingen verteren gelukkig wel, maar goed is het natuurlijk niet.

Deze week gingen we lekker wandelen, er ligt nog overal sneeuw maar het is goed wandelweer. Natuurlijk mag hij dan los en kunnen we dus niet overal bij zijn, als hij weer wat 'lekkers' heeft gevonden. Na een voorbeeldige wandeling, goed luisteren en niet vervelend zijn, vond hij een of andere dikke lap, wat voor stof het was weet ik niet.

Ja hoor, voor we het wisten en konden reageren, hap slik, weg lap. Daar word je toch moedeloos van, hoe leer je hem dat af. Als hij maar denkt dat wij het gaan afpakken, weet hij niet hoe snel hij het moet wegwerken. Ruilen voor een koekje of wat anders lekkers, nee hoor, lekker zo'n lap stof, smaakt veel beter.

Met als gevolg, dat hij de volgende dag overgeeft in z'n hok, er komt een heel stuk lap onverteerd weer te voorschijn. Zou hij ervan geleerd hebben?

Gelukkig heeft het voer in z'n bak wel z'n voorkeur.

Ontsnapt

Pr1mo heeft de vervelende gewoonte om op z'n riem te kauwen. Wij hebben de gewoonte om met hem te gaan wandelen als hij heeft gegeten en het gekauw begint al als we z'n riem omdoen. Het is voor hem het teken dat hij gaat wandelen, fijn, kom mee, schiet nou op.

Maar omdat hij zoveel op die riem kauwt en er aan gaat hangen, slijt die riem ook natuurlijk. We zeiden al tegen elkaar, één dezer dagen zullen we een nieuwe riem moeten. Niet dat het nou zoveel uitmaakt dat die riem er niet uitziet, maar straks gaat hij kapot.

Dat hadden we dus niet moeten zeggen! We lopen weer richting huis, nog een teken voor Pr1mo om in de riem te gaan hangen. We proberen het hem echt af te leren, maar dat heeft z'n tijd nodig, blijkt. Ik loop tegen Willem te praten en ineens zie ik Pr1mo een stuk verder op de weg lopen, met riem in z'n bek. Heeft hij de riem uit Willem's handen getrokken? Dan kijk ik naar Willem en die heeft ook een riem in z'n handen. Hoe kan dit nu weer?

Nou, hij heeft het voor elkaar hoor, de riem is kapot. Triomfantelijk loopt hij over de weg, steeds even omkijkend en stapt dan weer vrolijk verder, met stuk riem in z'n bek. Il monstro.

Dus we hebben sneller dan gedacht een nieuwe riem moeten kopen, laten we hopen dat deze iets langer meegaat.

Nieuwe hobby?

Pr1mo heeft iets nieuws ontdekt, duikers. Niet die mensen, maar de buizen waar water door afgevoerd wordt.

Op een dag waren we lekker aan het wandelen, ik zie hem lopen en ineens staat hij aan de andere kant van de weg. Hé, hoe kan dat nou toch? Heel simpel dus, hij heeft een buis gevonden waar hij doorheen past en gaat dus onder de weg door.

Je ziet hemzelf ook kijken van: dat is leuk, dat ga ik nog eens vaker doen. En inderdaad, daar gaat hij weer. Hij vindt het echt prachtig en als we verder lopen gaat hij op zoek naar nog meer van die dingen. Natuurlijk zijn die er, dus hup erin en heel snel aan de andere kant er weer uit. Er zijn duikers bij waar de laatste tijd niet veel water doorheen gegaan is en hij komt er ook stoffig uit.

Het kan natuurlijk ook dat hij er niet door kan en als dat gebeurt, begint hij als een bezetene te graven. Misschien wordt het gat dan groter, maar dat gebeurt helaas niet.

Op dit moment ligt er te veel sneeuw, dus hij kan nergens doorheen, maar zodra de sneeuw weg is zal dit vast wel weer gebeuren.

Sneeuwpret

Hier een filmpje in de sneeuw. Pr1mo is met z'n grote vriend Willem lekker in de sneeuw aan het springen. Ik heb hem gefilmd met een fototoestel en daarna heeft Willem hem bewerkt. Lekker muziekje erbij en klaar.

Oortjes

Op een dag zat ik met Pr1mo te spelen en ineens viel me iets op. Wat staan z'n oren raar! Of liever gezegd, wat staat z'n ene oor raar. Een paar dagen daarvoor zag het er normaal uit, stonden ze allebei zoals je denkt dat oren moeten staan en nu.....

Zoals je op de foto kunt zien staan ze nu allebei dezelfde kant op. Het is net zoals bomen die altijd maar wind van dezelfde kant krijgen, die buigen dan ook allemaal één kant op.

Het is echt een raar gezicht, ook als hij z'n oren spitst staan ze niet goed. Op het bordercollie forum, waar ik regelmatig foto's plaats, wordt gezegd dat het wel weer goed zal komen met die oren.

En inderdaad, we zijn nu een tijdje verder en ze staan weer goed. Niet dat hij ze altijd gebruikt, maar hij heeft nu weer symetrische oren.

Los in het bos

Hier een lekker filmpje. We hebben het ook op Youtube gezet, maar het mag eigenlijk niet ontbreken aan Pr1mo's eigen logje. Met het geluid aan, is het nog leuker.

Je kunt hem geen groter plezier toen, dan lekker te gaan wandelen in het bos. Zeker als de riem los gaat, gaat hij ook los. Hij snuffelt en graaft, rent voor je uit, kijkt om met een blik van: waar blijven jullie nou?(tenminste dat denken wij dan).

Kijk en geniet.

Lekker bijten

Vanaf het 1e moment dat we Pr1mo hebben, zet hij overal zijn tanden in. Dat is natuurlijk normaal voor zo'n pup, maar het zijn zulke akelige, scherpe tandjes dat het niet altijd fijn is. Ik vind het helemaal niet goed, maar Willem zit er iets minder mee dus die wordt regelmatig geperforeerd.

Het gebeurt natuurlijk ook onder het spelen en hij bedoelt het vast niet kwaad, maar het is wel pijnlijk. Niets helpt, au roepen op een overdreven hoge toon niet, nee zeggen niet, negeren niet, hem een flosstouw geven niet, niets.

Het zal wel een dwaas gezicht zijn als wij hier op de binnenplaats staan, met een hondje hangend aan je broekspijpen en overdreven 'au' roepend. Die Italianen zullen wel denken, rare jongens die Hollanders.

Op dit moment krijgt hij z'n 'volwassen' tanden en het bijterige is dus even erger geworden. Hij neemt z'n riem in z'n bek en sjort en trekt eraan, een paar dagen geleden zo erg, dat er een tandje uitviel. Dat zal vast z'n bedoeling zijn geweest.

Het is wel een beetje zielig, dus we geven hem ijsblokjes met een beetje bouillon erin, dikke brokken ijs die uit een waterbak komen (het vriest hier op het moment) en nog meer dingen waar hij lekker op kan kauwen.

Ach, het valt niet mee om een grote vent te worden.