Lekker naar het strand

Vorige week zijn we een dag naar het strand geweest. Pr1mo had de zee nog nooit gezien, dus dat leek ons wel een leuk plan. De rit van iets meer dan een uur blijft hij braaf liggen, tenzij de weg erg bochtig is, daar wordt hij toch een beetje onrustig van.

In Vado Ligure gaan we even lekker het strand op. Wat een rust zeg, bijna niemand te zien. In de verte iemand anders met een hond, maar dat ishet dan ook. We laten hem even los lopen, maar hij gaat paardepoep eten, dus maar weer snel aan de riem. De zee vind hij maar raar. De golven maken een geluid die hij niet kent en in het begin moet hij er echt niets van hebben. Maar na verloop van tijd went dat ook wel, alleen dat water wat steeds heen en weer gaat, daar begrijp hij niks van. En ondanks dat zeewater zout is, drink hij er toch aardig wat van.

Dan verder naar Noli, waar we ook eventjes op het strand lopen en daarna via de boulevard door het plaatsje zelf heen wandelen. We gaan lekker op een terrasje zitten om wat te eten en te drinken. Pr1mo vind het allemaal best, die krijgt een lekker worstje en gaat dan rustig onder een stoel liggen.

Nog een stukje verder, in Finale Ligure, is het wel wat drukker op het strand. Tegen een rotswand zitten een aantal mensen geplakt, in badkleding te zonnebaden. Ook lijkt het wel of de hele bejaardensoos is opgetrommeld om te komen kaarten en jeu-de-boulen.
Pr1mo mag weer lekker los, maar dat blijkt niet zo'n heel goed idee. Hij gaat namelijk de ouwetjes wel even helpen met jeu-de-boulen. Ik erachteraan, doe hem snel aan de riem en roep scusi, scusi . Maar ze kunnen er wel om lachen en roepen: oh, oh, wat een mooie hond.

Een stuk verder op het strand laten we hem weer los en hij heeft het prima naar z'n zin. Er komt een riviertje vanuit het dorp de zee instromen en dit is natuurlijk zoet water. Hij heeft inmiddels flinke dorst van het drinken van het zeewater, dus hij gaat weer lekker drinken.
We proberen hem een beetje het water in te krijgen, en gooien een stok het riviertje in. Het duurt even en hij gaat niet helemaal onder, maar hij krijgt er steeds meer plezier in. Alleen als de stok in het zand ligt en dus net een kroket lijkt, pakt hij hem niet en komt gewoon zonder stok weer terug. Zal toch niet zo lekker zijn, zand in je bek.
De weg terug slaapt hij bijna de hele tijd, hij is helemaal uitgeteld. Het was een lekker dagje aan het strand!

Alweer naar de markt

Deze week hadden we Pr1mo maar weer eens meegenomen naar de markt.
Het komt namelijk niet altijd uit om hem erbij te hebben, maar deze keer dus maar weer eens mee.
Natuurlijk komen we weer langs zijn vrienden, de marktkooplui en die vinden het leuk om hem weer te zien.


De foto's spreken voor zich!.

Kraamvisite en familiebezoek

Op de boerderij waar Pr1mo geboren is, is een baby geboren. Marco heeft gevraagd of we langskomen en dat doen we. Natuurlijk nemen we Pr1mo mee, kan hij meteen z'n moeder en zusje Entrace weer eens zien.

We gaan lekker wandelen, zo ver is het niet.

Als we bij La Masca aankomen, zien we een paar ezels bij de stal staan. Pr1mo moet er niets van hebben, begint te blaffen en wil doorlopen. Willem maakt een paar foto's en ik loop vast verder.

Op het erf zit Luna en die wordt helemaal gek als ze Pr1mo ziet. Of ze hem nou herkent als haar pup, dan weet ik niet, maar ze gaat flink te keer. Pr1mo vindt haar ook leuk en ze rennen een beetje om elkaar heen.

We binden Pr1mo's riem om een paal en gaan even naar binnen om Mael, de baby te bewonderen. Wat een klein mannetje zeg. Natuurlijk hebben we een kadootje meegenomen, we hebben een knuffelhond gekocht die een beetje op Entrace lijkt. Sylvano, de oudste zoon, maakt het pakje open en pikt het knuffelbeest meteen in. Bij een kopje koffie praten we over van alles en nog wat, met handen en voeten, maar goed, het lukt wel.

Dan gaan we weer, maar niet voordat we bij Entrace hebben gekeken. Wat is dat een brave hond zeg, luistert goed, bijt niet en is een echte knuffelkont.

We laten Pr1mo los en ze spelen gezellig, hoewel ik het idee had dat Pr1mo toch wel een beetje de baas was. Maar ja, hij is ook wel iets groter dan dat zij is. Ik roep: ik wil ook zo'n knuffelhond, Marco kunnen we ruilen.

Joh, zegt hij, de volgende hond neem je ook een vrouwtje, dat scheelt misschien. Ruilen wil hij dus niet, maar wij ook niet. Ik vraag of het goed is, als we af en toe langskomen zodat die 2 met elkaar kunnen spelen, ma certo!!!

Dan gaan we ook nog even bij de geiten kijken, die staan op stal met allemaal jonge geitjes. Maar Pr1mo wil niet naar binnen, hij is er een beetje bang van. Hij zet z'n poten stevig in de grond en is niet vooruit te krijgen. Nou, dan niet joh, praatjesmaker. De enige dieren waar je wel tegen durft zijn kippen en katten hé?

Zonaanbidder of niet?

Wij wonen in Italië en hebben een hond die niet zo van warmte houd.

Als eenmaal het zonnetje schijnt en hij ergens ligt, schuift hij regelmatig op om lekker in de schaduw te gaan liggen. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, met zo'n dikke zwarte vacht zal het best wel warm zijn.

Inmiddels is alle sneeuw verdwenen, maar toen er hier en daar nog wat lag, sprong Pr1mo daar nog geregeld in tijdens een wandeling.

Eerst flink sneeuw happen en dan daarna er nog lekker even doorheen rollen.

Die hond gaat het zwaar krijgen in de zomer, maar gelukkig hebben wij plekken genoeg met schaduw en is het achter het huis, waar ook zijn hok staat, eigenlijk altijd koel.

En anders kopen we toch gewoon een kinderbadje voor hem.