Zo, een aantal dagen na een behoorlijk nare ervaring, even een update.
Het gaat met Pr1mo al een heel stuk beter. Na het bezoek aan de dierenarts knapte hij al snel weer op en was, zo zagen wij dat tenminste, weer blij om thuis te zijn. We hebben hem in z'n hok gedaan, deurtje ervoor, want hij moest rusten.
Ik ben nog even bij de buren gaan zeggen wat de dierenarts gedaan had en dat Pr1mo al snel weer opknapte. Ze stonden op het punt om weg te gaan, maar waren blij dat ik het even kwam vertellen.
Oma kwam nog even langs om te informeren en te vragen waar Pr1mo dan toch dat vergif gegeten had. Ze heeft zelf ook een hondje en is als de dood dat het daar ook mee gebeurd. Alle horrorverhalen komen boven, ik ga ze hier niet vertellen want eigenlijk wil ik het niet weten. Misschien struisvogelpolitiek, maar ik heb er wel m'n buik van vol.
Pr1mo knapt inmiddels goed op, hij wordt weer vervelend, de bananen in z'n oren zijn alweer aan het groeien, kortom het is weer Pr1mo. De volgende dag had hij ontzettende honger, maar we hebben hem maar gedoseerd te eten gegeven, om dat lijf niet meteen te veel te doen te geven. We geven hem braaf elke dag z'n vitamines, zoals de dokter heeft voorgeschreven.
Poepen en piesen deed hij de volgende dag ook al weer goed, kortom wij zijn enorm opgelucht. Je weet natuurlijk niet wat voor schade hij eraan over heeft gehouden, maar zoals hij nu is hebben we er alle vertrouwen in. Hij is alleen snel moe, even met een balletje gooien en hij valt daarna meteen in slaap. Hij heeft een paar dagen verplicht 's middags in z'n hok moeten rusten, maar daar zijn we nu ook maar mee gestopt.
Het is erg lastig om het beeld van zo'n hond van je netvlies te krijgen en de neiging om hem steeds aan de riem te houden en op het erf is erg groot, maar dat is ook geen leven. Waarschijnlijk moet het allemaal slijten, maar dat gaat nog een aardige tijd duren.
We zijn ontzettend blij dat we die schurk nog lekker bij ons hebben.